_633_451.jpg)
Είναι «διασημότητες» με απροσδιορίστου ύφους και μεγέθους καριέρα και συνήθως ακολουθούν την εξής πορεία: ξανθές ανταύγειες – σιλικόνη – botox – αισθησιακές φωτογραφίες, συγγνώμη “καλλιτεχνικές” φωτογραφίες – συνεντεύξεις – συνεντεύξεις – και ξανά συνεντεύξεις με δηλώσεις όπως «μου αρέσουν οι άντρες με χιούμορ» – «δεν με συγκινούν οι πλούσιοι κι οι όμορφοι άντρες» – «το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι η ειλικρίνεια και η ευαισθησία μου» – «λατρεύω τη Ν. Υόρκη και τη Μύκονο, είναι προορισμοί με φοβερή ενέργεια» – «πώς έχασα 10 κιλά με προσωπικό γυμναστή» – «το βιολογικό μου ρολόι δεν έχει χτυπήσει ακόμα» – «σε μερικά χρόνια με φαντάζομαι σε ένα σπίτι με κήπο με πολλά παιδάκια». Παύση. Τώρα τελευταία πολλές διακόπτουν αυτό το ροζ διήγημα με εμβόλιμες δηλώσεις για τον αγώνα τους ενάντια στην κατάθλιψη (σεβόμαστε όλους όσους πάσχουν από τέτοιου είδους ασθένειες, αλλά το νόημα του άρθρου βρίσκεται αλλού, βλ. παρακάτω).
Η άνοδος (;) προς τη δόξα συνεχίζεται: κυνηγητά με τους Έλληνες παπαράτσι (είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο η μαχητικότητά τους μέχρι εσχάτων!) – φωτογραφίες από κοσμικά στέκια, Μύκονο, σούπερ μάρκετ, λαϊκές – ουφ! ευτυχώς, βάψιμο, χτένισμα, ντύσιμο, στην τρίχα – «θέλω να προστατεύσω την προσωπική μου ζωή». Δεύτερη παύση. Ο πρίγκιπας του παραμυθιού που είναι πρόθυμος να τις αποκαταστήσει και να κάνουν μαζί πραγματικότητα το όνειρο για παιδιά και σπίτι με κήπο βρέθηκε. Όλως περιέργως, ο πρίγκιπας συνήθως δεν είναι όμορφος, ποτέ δεν έχει χιούμορ, συνήθως έχει λεφτά. Εγκυμοσύνη – θρησκευτικός ή πολιτικός γάμος – γάμος πριν ή μετά τη γέννηση του παιδιού; Φινάλε. Αναφορές σε επιλόχεια κατάθλιψη (να μην εκφράσουμε ξανά τον σεβασμό μας, αυτός εννοείται).
Εντυπωσιακότερο φινάλε. Κάπως έτσι τελειώνει το παραμύθι μέχρι να αναδυθεί η επόμενη φουρνιά Ελληνίδων διασημοτήτων με ημερομηνία λήξης, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα καινούργια μοντέλα αυτοκινήτων: στην αρχή τα περιμένεις, μετά τα θαυμάζεις, ενίοτε τα αγοράζεις και μετά επειδή τα βαρέθηκες, τα πουλάς.
Η αμερικανική showbiz έχει να μας παρουσιάσει γυναίκες όλων των χρωματικών αποχρώσεων και μεγεθών. Υπερασπίζονται το «είδος» τους και το περνούν στο κοινό ως τάση, ως μόδα ακόμα και ως τρόπο ζωής. Η Barbie στην Αμερική γεννήθηκε, αλλά ευτυχώς για την Αμερική δεν πουλάει μόνο αυτό. Φωτογραφίζονται ατημέλητες, μιλάνε για αδυναμίες και βιώματα που δεν περιορίζονται μόνο στην ανορεξία, τη βουλιμία και την κατάθλιψη. Ή εν πάση περιπτώσει πρώτα θα προκαλέσουν αίσθηση με μία ερμηνεία στο τραγούδι, το θέατρο ή το σινεμά και μετά θα μιλήσουν για αυτά.
Επίσης μιλάνε και για ναρκωτικά, αλκοόλ, επιλογές στο σεξ, για τη σωματική ή ψυχολογική βία που πιθανόν έχουν υποστεί, για ασθένειες από τις οποίες πάσχουν αυτές ή η οικογένειά τους, και αυτές οι εξομολογήσεις πολλές φορές βγάζουν τόση ειλικρίνεια που ο πουριτανικός λαός της Αμερικής συγκινείται, τις αγκαλιάζει και ακόμα ευαισθητοποιείται. Δεν προσπαθούν να πλασαριστούν ως αψεγάδιαστες, γιατί κανείς μας δεν είναι.
Έχουν λάμψη και ταλέντο, αλλά ταυτόχρονα είναι και γήινες. Κάνουν ή υιοθετούν παιδιά χωρίς την προτροπή των δημοσιογραφικών ερωτήσεων. Πολλές έχουν πολιτική άποψη που δεν διστάζουν να την εκφράσουν. Και παρόλα αυτά, κανένας δεν θα τους κλείσει το στόμα. Τις βλέπεις να σουλατσάρουν με άνεση στο κόκκινο χαλί φορώντας εντυπωσιακές τουαλέτες, έτοιμες για την απονομή του επόμενου βραβείου τους. Ναι, κάνουν κι αυτές προκλητικές φωτογραφήσεις, αλλά η κάθε φωτογράφηση έχει να πει κάτι. Έχουν μία πρωτοτυπία,έξυπνα υπονοούμενα, ένα κόνσεπτ, κατά το ελληνικότερον. Γι’ αυτό άλλωστε παρατηρούμε να κοπιάρονται σωρηδόν από τα δικά μας περιοδικά. Φυσικά η Αμερική είναι η χώρα που εφευρέθηκε το επάγγελμα του ατζέντη, του μάνατζερ και του δημοσιοσχεσίτη. Ακόμα είναι η χώρα που πρωτο-χρησιμοποιήθηκε η σιλικόνη και το νυστέρι για την πλαστική. Ακόμα όμως κι αν τα πρόσωπα της Αμερικανικής showbiz υπόκεινται στους κανόνες του μάρκετινγκ, δεν παραμένουν πιο ενδιαφέροντα από τα δικά μας;
