Συνοδευτικά συμπτώματα.
Όπως τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, έτσι και ο βήχας αξιολογείται καλύτερα όταν εξετάζεται στο πλαίσιο εκδήλωσής του.
Αν το παιδί υποφέρει από αλλεργίες και ο παραγωγικός βήχας του συνοδεύεται από αγκομαχητό, κατά πάσα πιθανότητα έχει άσθμα.
Αν το κρυολόγημα πλήττει πάντα την περιοχή του θώρακα και εκδηλώνεται με έντονο βήχα, το παιδί ενδέχεται να έχει άσθμα. Στο άσθμα, ο βήχας επιδεινώνεται τη νύχτα ή ύστερα από έντονη σωματική προσπάθεια.
Ένα παιδί που φαίνεται άρρωστο, εμφανίζει πυρετό και αναπνέει γρήγορα και ρηχά, μπορεί να έχει πνευμονία.
Ο βήχας που αρχίζει στη διάρκεια ενός κρυολογήματος, αλλά επιμένει και συνδέεται με πόνο στο πρόσωπο και πράσινο ρινικό έκκριμα, δηλώνει την ύπαρξη ιγμορίτιδας.
Η ελλιπής απόκτηση βάρους και οι υποτροπιάζουσες θωρακικές λοιμώξεις προειδοποιούν για υποβόσκουσες παθήσεις, όπως η κυστική ίνωση ή κάποια μορφή ανοσοανεπάρκειας.
Πώς αντιμετωπίζεται ο βήχας;
Τα περισσότερα είδη βήχα οφείλονται σε απλές λοιμώξεις της άνω αναπνευστικής οδού που παρέρχονται γρήγορα. Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για να αντιμετωπίσουμε το βήχα που οφείλεται σε ένα κοινό κρυολόγημα. Η κοδεΐνη και η δεξτρομεθορφάνη, τα δύο συνηθέστερα φάρμακα που χορηγούνται για την καταστολή του βήχα, είναι αποτελεσματικά. Ωστόσο, έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα με τα πλασέμπο. Το ίδιο ισχύει για διάφορα αποχρεμπτικά, καθώς και για την εχινάκεα. Ουσιαστικά, είναι άχρηστα. Μπορείτε κάλλιστα να δώσετε στο παιδί κοτόσουπα ή λίγο ζεστό τσάι. Υπάρχουν πολλά αντιβηχικά σιρόπια που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή, αλλά μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες, ειδικά στα νήπια. Ωστόσο, τόσο επειδή δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά, όσο και επειδή μπορεί να αποδειχθούν επιβλαβή, η χρήση τους δεν συνιστάται, ειδικά στους πρώτους 12 μήνες της ζωής.
Το ζητούμενο είναι να αντιμετωπιστεί το υποβόσκον πρόβλημα. Για το βήχα του άσθματος δεν χρειάζεται κανένα αντιβηχικό φάρμακο, παρά μόνο μια καλή αντιασθματική θεραπεία. Για την πνευμονία και την ιγμορίτιδα πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά. Όσο για τα ξένα σώματα, προφανώς πρέπει να αφαιρούνται.
Όπως τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, έτσι και ο βήχας αξιολογείται καλύτερα όταν εξετάζεται στο πλαίσιο εκδήλωσής του.
Αν το παιδί υποφέρει από αλλεργίες και ο παραγωγικός βήχας του συνοδεύεται από αγκομαχητό, κατά πάσα πιθανότητα έχει άσθμα.
Αν το κρυολόγημα πλήττει πάντα την περιοχή του θώρακα και εκδηλώνεται με έντονο βήχα, το παιδί ενδέχεται να έχει άσθμα. Στο άσθμα, ο βήχας επιδεινώνεται τη νύχτα ή ύστερα από έντονη σωματική προσπάθεια.
Ένα παιδί που φαίνεται άρρωστο, εμφανίζει πυρετό και αναπνέει γρήγορα και ρηχά, μπορεί να έχει πνευμονία.
Ο βήχας που αρχίζει στη διάρκεια ενός κρυολογήματος, αλλά επιμένει και συνδέεται με πόνο στο πρόσωπο και πράσινο ρινικό έκκριμα, δηλώνει την ύπαρξη ιγμορίτιδας.
Η ελλιπής απόκτηση βάρους και οι υποτροπιάζουσες θωρακικές λοιμώξεις προειδοποιούν για υποβόσκουσες παθήσεις, όπως η κυστική ίνωση ή κάποια μορφή ανοσοανεπάρκειας.
Πώς αντιμετωπίζεται ο βήχας;
Τα περισσότερα είδη βήχα οφείλονται σε απλές λοιμώξεις της άνω αναπνευστικής οδού που παρέρχονται γρήγορα. Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για να αντιμετωπίσουμε το βήχα που οφείλεται σε ένα κοινό κρυολόγημα. Η κοδεΐνη και η δεξτρομεθορφάνη, τα δύο συνηθέστερα φάρμακα που χορηγούνται για την καταστολή του βήχα, είναι αποτελεσματικά. Ωστόσο, έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα με τα πλασέμπο. Το ίδιο ισχύει για διάφορα αποχρεμπτικά, καθώς και για την εχινάκεα. Ουσιαστικά, είναι άχρηστα. Μπορείτε κάλλιστα να δώσετε στο παιδί κοτόσουπα ή λίγο ζεστό τσάι. Υπάρχουν πολλά αντιβηχικά σιρόπια που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή, αλλά μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες, ειδικά στα νήπια. Ωστόσο, τόσο επειδή δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά, όσο και επειδή μπορεί να αποδειχθούν επιβλαβή, η χρήση τους δεν συνιστάται, ειδικά στους πρώτους 12 μήνες της ζωής.
Το ζητούμενο είναι να αντιμετωπιστεί το υποβόσκον πρόβλημα. Για το βήχα του άσθματος δεν χρειάζεται κανένα αντιβηχικό φάρμακο, παρά μόνο μια καλή αντιασθματική θεραπεία. Για την πνευμονία και την ιγμορίτιδα πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά. Όσο για τα ξένα σώματα, προφανώς πρέπει να αφαιρούνται.